Dietla 1

Historia ulicy

Dzisiejsza ul. Dietla powstała na miejscu Starej Wisły. Nieistniejące już północne ramię rzeki utworzono aby zwiększyć obronność miasta. Główny nurt Wisły – poprzez budowę zapory przed Skałką - skierowano do koryta o długość 2 km położonego miedzy Stradomiem a Kazimierzem. Liczne powodzie, nadwątlenie murów tamy doprowadziły ostatecznie do runięcia zapory w 1571 r. a tym samym do zmniejszenia się ilość wody w nurcie Starej Wisły. Przekierowanie rzeki Prądnik pogłębiło deficyt wody w Starej Wiśle.

do 2 poł. XVII w

2 poł. XVII w - 1873

Od 2 połowy XVII w Stara Wisła zaczęła zanikać, zamulone koryto do którego uchodziły ścieki z Kazimierza i Stradomia były coraz większym siedliskiem bakterii a tym samym problemem epidemiologicznym dla miasta (epidemie cholery 1849, 1855, 1866, 1873).
Według planów z 1866 roku rzeka miała zostać zachowana jako kanał otoczony zielenią oraz pasami ruchu. W 1873 Rada Miejska podjęła jednak decyzje o całkowitym zasypaniu Starej Wisły.

Autorem projektu plant powstających w miejscu zasypanego koryta rzeki był B.Małecki.
1 km odcinek o szerokości 100m tworzyły 2 jezdnie. Między nimi zaplanowano pas zieleni o powierzchni 4,96 ha. Imię swojego pomysłodawcy ulica otrzymała w 1879. Planty Dietlowskie były częścią wielkiego planu uporządkowania i rozwoju urbanistycznego

1878-1880

1914-1918

Lata wojny to dla Plant Dietlowski czas zmiany funkcji. Zieleń ulicy uległa dewastacji podczas kopania rowów strzeleckich i działań wojennych.

JÓZEF DIETL (1804 -1878)

Profesor medycyny, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezydent miasta Krakowa. Urodzony 24 stycznia 1804 w Podbużu.

Studiował filozofię na Uniwersytecie Lwowskim, a następnie medycynę w Wiedniu. Tam też przez długie lata prowadził praktykę lekarską i pracował naukowo. W 1851 roku objął stanowisko profesora i kierownika Katedry Medycyny Wewnętrznej i Kliniki Lekarskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1956-1861 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UJ zaś roku 1861/1862 rektor UJ. W 1865 ponownie wybrany na to stanowisko – za patriotyczną poglądy został jednak usunięty przez władze austriackie na wcześniejszą emeryturę.

W sierpniu 1866 roku został wybrany radnym miejskim, 13 września tegoż roku został pierwszym autonomicznym prezydentem Krakowa. Funkcję pełnił do 1874 r.

Jako prezydent i lekarz wielce zasłużony dla miasta. Zatroszczył się o największe zabytki. Opieka konserwatorska objęła m.in. Barbakan i resztki murów miejskich a także przygotowano plan odbudowy i konserwacji Sukiennic. Ponad to za jego rządów przeprowadzono reformę szkolnictwa, wybrukowano i naprawiono wiele ulic i dróg. Oczyszczono koryto starej Wisły. Założono oświetlenie i kanalizacje, uporządkowano Planty, dbano o czystość ulic i kamienic. Wiele z planów prezydenta Dietla zrealizowali jego następcy.

Ponad to Józef Dietl przeprowadził reformę klinik uniwersyteckich, zapoczątkował na szeroką skalę i rozwinął leczenie klimatyczne i balneologiczne, spopularyzował takie miejscowości uzdrowiskowe jak Krynica, Szczawnica, Żegiestów, Rabka, Iwonicz czy Krzeszowice. Wprowadził wiele nowych metod w badaniach naukowych i w leczeniu praktycznym.

Zmarł 18 stycznia 1878 roku w Krakowie. Pochowany przy dźwiękach dzwonu Zygmunta na Cmentarzu Rakowickim. Jego imię nosi ulica powstała po zasypaniu Starej Wisły oraz szpital przy ul. Skarbowej 1. Miasto uhonorowało go pomnikiem – w 1938 na Pl. Wszystkich Świętych stanął monument autorstwa Xawerego Dunikowskiego.